Patron Puław - Święty Brat Albert - Archiwalna strona Urzędu Miasta Puławy

Brat Albert, Leon Wyczółkowski, 1902

Adam Chmielowski, późniejszy Brat Albert urodził się 20 sierpnia 1845r. w Igołomi koło Krakowa. Pierwsze lata życia spędził w Warszawie. Już jako dziecko wyróżniał się miłością do ubogich - dzielił się z nimi wszystkim, co posiadał. W wieku 8 lat stracił ojca. Matka wysłała go do szkoły kadetów w Petersburgu, skąd jednak, z obawy przed rusyfikacją, zabrała go do gimnazjum w Warszawie.

Gdy miał 14 lat, został osierocony również przez matkę. Od tej pory opieką nad Adamem przejęła siostra ojca - Petronela Chmielowska. Po ukończeniu gimnazjum skierowała Adama do Puław, gdzie rozpoczął on edukację w Instytucie Politechnicznym i Rolniczo-Leśnym. Kiedy w 1863 roku wybuchło powstanie styczniowe, Adam przerwał studia i zaciągnął się w szeregi powstańców. Po bitwie pod Grochowiskami (18 marca), w której wziął udział i po klęsce powstańców, uciekł za Wisłę, gdzie pod Ujściem Jezuickim został internowany przez Austriaków i wywieziony do Ołomuńca. Po ucieczce z obozu internowanych wrócił w szeregi powstańców. W potyczce pod Mełchowem (30 września) został ciężko ranny (pękający granat zgruchotał mu nogę, którą potem amputowano bez żadnych środków znieczulających) i dostał się do niewoli rosyjskiej. Dzięki staraniom rodziny został zwolniony z więzienia i dla uniknięcia represji ze strony władz carskich wyjechał za granicę. W Paryżu zaczął studiować malarstwo, następnie przeniósł się do Belgii na studia inżynieryjne. Ostatecznie jednak wrócił do malarstwa i ukończył studia w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium.

W 1874 r. powrócił do Polski. W tym okresie poszukiwał nowego ideału życiowego. Nurtowało go pytanie, czy służąc sztuce, można też służyć Bogu. Jeden z najlepszych jego obrazów „Ecce Homo” powstał jako owoc głębokiego przeżycia tajemnicy miłości Chrystusa do człowieka.

Przypadkowe zetknięcie z tragiczną sytuacją bezdomnych gromadzących się w tzw. ogrzewalniach miejskich Krakowa stało się bodźcem do podjęcia niezwykłej decyzji: ceniony, zdolny malarz Adam Chmielowski postanowił z miłości do Boga i ludzi zrezygnować z kariery i przyjął żebraczy tryb życia. Zdecydował przenieść się na stałe do ogrzewalni i tam zamieszkał wśród biedaków.

25 sierpnia 1887 r. przywdział szary habit zakonny i przybrał imię Brat Albert. Po roku złożył śluby tercjarza franciszkańskiego i stopniowo przejmował opiekę nad kolejnymi ogrzewalniami. Mimo kalectwa i niewygodnej protezy Brat Albert dużo podróżował. Zakładał nowe domy i przytuliska, sierocińce dla dzieci i młodzieży, domy dla starców i ludzi nieuleczalnie chorych oraz kuchnie ludowe. Przykładem własnego życia uczył, że „trzeba być dobrym jak chleb, z którego każdy może ukroić kęs i nakarmić się, jeżeli jest głodny”. Wyniszczony ciężką chorobą zmarł, mając 71 lat w dniu Bożego Narodzenia 1916 r. w krakowskim przytulisku dla ubogich.

Beatyfikacji Brata Alberta dokonał Ojciec Święty Jan Paweł II w Krakowie 22 czerwca 1983 r. podczas drugiej podróży apostolskiej do Polski, a kanonizacja odbyła się także pod przewodnictwem Ojca Świętego Jana Pawła II w Rzymie 12 listopada 1989 r.

Uzasadnienie decyzji ustanowienia św. Brata Alberta patronem naszego miasta:

• św. Brat Albert jest jedynym świętym, który jest związany z Puławami,
• św. Brat Albert w latach 1862-1863 był studentem Instytutu Politechnicznego i Rolniczo-Leśnego w Puławach (liczne instytuty puławskie są kontynuacją i spadkobiercami tamtego Instytutu),
• w Puławach jest kościół i parafia pod wezwaniem św. Brata Alberta oraz ulica im. Adama Chmielowskiego,
• w naszym mieście jest schronisko dla bezdomnych mężczyzn im. św. Brata Alberta - stanowi ono kontynuację dzieła samego świętego, który większość swego życia poświęcił ubogim i bezdomnym,
• św. Brat Albert miał ukończone studia wyższe - był artystą malarzem,
• kanonizacja św. Brata Alberta odbyła się w Rzymie 12 listopada 1989 roku w dzień po 71. rocznicy odzyskania niepodległości przez Ojczyznę; kościół i parafia pod wezwaniem św. Brata Alberta powstały w Puławach jako wotum za drugą pielgrzymkę Jana Pawła II do Ojczyzny.